رابطه ی خودمراقبتی با کنترل قند خون و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت مبتلایان به دیابت نوع دو

مقدمه: دیابت بیماری پیچیده و مزمنی است که بر کیفیت زندگی بیمار اثر می­گذارد. پژوهش های پیشین اهمیت و ضرورت خودمراقبتی بیماران دیابتی را به منظور ایجاد تغییرات وسیع در سبک زندگی شخصی و کنترل دیابت توصیه نموده اند. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی خودمراقبتی با هموگلوبین گلیکوزیله و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی می باشد و نمونه ی پژوهش شامل 100 نفر (60 زن و 40 مرد؛ سنین 40 تا 70 سال) از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان لبافی­نژاد در سال 1391 بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل: پرسش نامه­ی داده های آمارنگاری، تن سنجی و بالینی، پرسش نامه­ی مقیاس کوتاه فعالیت­های خود­مراقبتی دیابت و پرسش نامه­ی بازبینی کیفیت زندگی وابسته به دیابت بود. به منظور بررسی میزان هموگلوبین گلیکوزیله و دیگر شاخص های آزمایشگاهی مرتبط از آنها آزمایش خون گرفته شد. یافته­ها: یافته های همبستگی پیرسون نشانگر رابطه ی معنی داری بین رفتارهای خودمراقبتی، کیفیت زندگی و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. یافته های به دست آمده از رگرسیون همزمان پس از تعدیل سن نشان داد خودمراقبتی، %58 از واریانس کیفیت زندگی و %40 از واریانس هموگلوبین گلیکوزیله را تبیین می نماید. نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های پژوهش حاضر، خودمراقبتی در دیابت پیش­بینی­کننده ی سطح هموگلوبین گلیکوزیله و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. یافته های پژوهش حاضر راهنمایی در راستای توجه به عوامل روانشناختی موثر در پیشگیری از عوارض دیابت است که می­تواند راه گشای مفهوم­سازی، برنامه ریزی و طراحی سیاست­گذاری­های درمانی در کنترل موثرتر دیابت نوع 2 باشد.